نوحه (G)

اجرا بوسیله حاج صادق آهنگران

بشنو از نی چون حکایت می کند-فتح خونین را روایت می کند
از سبو، از سنگ باید حرف زد-از شهید، از جنگ باید حرف زد
عشق در شریان ایمان جاری است-خون جبهه در رگ جان جاری است
هر که اذن یورش و میدان گرفت-از حسین ابن علی فرمان گرفت
هرکه جانش مست وپایش در ره است-عاشق آقا ابی عبداله است
با شمایم نسل فریاد و جنون یاد باد-آن روزهای جنگ و خون
روزهای عزم فتح کربلا-روزهای حمله با نام خدا
ما به جبهه نینوایی داشتیم-جنگ بود و کربلایی داشتیم
کربلای جبهه بوی جنگ داشت-نینوا از ناله ام آهنگ داشت
جنگ بود و فتنه ی قابیل بود-هر بسیجی در صف هابیل بود
عشق اشکم را به لاله می کشید-نینوایم را به ناله می کشید
دوستدار غربت غم می شدیم-نیمه شب آیینه ی هم می شدیم
هر که می نوشید آخر مست رفت-شانه شانه عاقبت بر دست رفت
در شب حمله سرشکم دجله شد-جبهه در چشمم شبیه حجله شد
امتداد جلوه ی حق می شدیم-تا به خون و خاک ملحق می شدیم
بار دیگر چشمهایم تر شدند-دوستانم مثل گل پرپر شدند
شعرم و مانند باران می چکم-اشکم و از چشم یاران می چکم
دوست دارم آه را، آهنگ را-مرثیه های قشنگ جنگ را
از غم بودن پریشان می شوم-بس که دلتنگ شهیدان می شوم
یادگار جبهه، سنگر، جنگ، من-در فراق دوستان دلتنگ، من