نوحه (G)

در رثای حسین ع
شعر فارسی، نادر مهدی پور

امشب از مهتاب ماتم می چکد
از زمین و آسمان غم می چکد
ماه و اشک و نوحه و ماتم گریست
دل کبود از گریه ی نیلوفریست
داغ هجرت رنج هجران دیده ام
در غم گل ها سیه پوشیده ام
نی نوایی کرد و نیلی پوش شد
خنده های نی لبک خاموش شد
خشم من رنگ از رخ خواهش گرفت
خواب دیدم سایه ام آتش گرفت
گریه امشب بهترین کار من است
لاشه آیینه آوار من است
جام می، لب های نی بوسیدنی است
حال دل در هجر دلبر دیدنی است
مست مستم ساغر اول نکرد
جام دوم مشکلی را حل نکرد
دست از دامان غم باید گرفت
نیمه شب راه حرم باید گرفت
گریه گام آخر بی صبری است
خانه ام امشب دوباره ابری است
در صبوی ماه مُـل آورده ام
من برای گریه گل آورده ام
ساز دل از کوک خارج گشته است
گریه ام باب الحوائج گشته است
شعرهایم شکل شیون گشته اند
آتش و دود دل من گشته اند
عشق در چشمان من گل کاشته
گریه با من ماجراها داشته
حرف دل از دیده امشب جاری است
زخمه می داند که زخمم کاری است
گل کنار آینه نایاب شد
چیدن گل های زیبا باب شد
آه مجروح است گل از نیش خار
انتظار عافیت از دل مدار
تشنگان را جامی از دریا دهید
نوحه خان را صدر مجلس جا دهید
چشم من خانه تکانی می کند
عشق دارد نوحه خوانی می کند
السلام بر تو حسین بن علی
افتخار آن نبی و آن ولی
رفته ای تو بی شکیبی می کنیم
بی تو احساس غریبی می کنیم
آسمان افتاد و قلب من شکست
در عزای آینه باید نشست
شعر من عشق است مولود دل است
انتخاب عشق خیلی مشکل است