دلم خوش است به گل‌هاي باغ قالي‌ها
كه چشم باران دارم زخشكسالي‌ها
به باد حادثه بالم اگر شكست، چه باك
خوشا پريدن با اين شكسته بالي‌ها
چه غربتي است، عزيزان من كجا رفتند؟
تمام دورو برم پر زجاي خالي‌ها
زلال بود و روان رود رو به دريايم
همين كه ماندم مرداب شد زلالي‌ها
خيال غرق شدن در نگاه ژرف تو بود
كه دل زديم به درياي بي‌خيالي‌ها
شادروان قيصر امين پور
با تشکر از وبلاگ عاشقانه ها
No comments:
Post a Comment